Verdriet en vreugde liggen dicht bij elkaar

5 januari 2016 - Ijebu-Ode, Nigeria

’s Ochtends wandelen we een stukje met zijn drieën, Tessy zit in de drager. We zijn nog steeds erg van slag van het bericht van gisteren en denken continu aan Musti.

’s Middags gaan we naar het Eruobodo house omdat de directrice Mrs. Grace na een aantal dagen afwezigheid weer aanwezig zou zijn. Als we aankomen moeten we meteen gaan kijken op het binnenplaatsje want de rest om het door ons geschilderde huisje is nu ook geschilderd. Het ziet er goed uit.

Als we ’s middags het telefoontje krijgen dat het nog steeds heel slecht gaat met Musti weten we dat we dat dit het moment is dat we afscheid moeten nemen van Musti. Hoe anders hadden we onze thuiskomst voorgesteld met ons liefste vriendje wat op ons staat te wachten, nu moeten we hem laten gaan. Tijdens dit gesprek krijgt Sander op zijn telefoon het langverwachte telefoontje. We worden over een uur opgehaald. Morgen vliegen we naar Abuja voor het paspoort van Tessy! Verdriet en vreugde liggen soms heel dicht bij elkaar. We nemen snel afscheid (helaas hebben we Miss Grace niet meer mogen ontmoeten) en haasten ons in een keke naar het hotel. We stoppen alles zo snel mogelijk in de koffers en staan met al onze spullen klaar in de hotellobby. Dan blijkt dat we met zijn zevenen in 1 auto naar Lagos gaan en dat ieder gezin 1 grote en 1 kleine koffer mag meenemen. De rest van onze spullen wordt de volgende dag gebracht. Wat een stress, in de hotellobby gaan de koffers weer open om alles nogmaals om te pakken.

Dan volgt een lange en stoffige rit van Ijebu-ode naar Lagos. Het wordt al donker en petje af voor onze chauffeur Mr. Samuel. De weg is niet verlicht, regelmatig zitten er kuilen in de weg en van de tweebaans weg wordt door het verkeer een vierbaansweg gemaakt. Om het nog makkelijker te maken lopen of rennen er steeds mensen over en naast de snelweg. O ja, en niet iedere auto beschikt over licht en er is veel smog.

Tijdens deze rit hebben we nog telefonisch contact met de dierenarts. Ze verteld dat Musti heel ziek is en dat hij niet meer beter wordt en steeds verder en snel achter uit gaat. We moeten na 15,5 jaar afscheid nemen van Musti. Rust zacht, allerliefste vriendje van ons. Wat gaan we je missen!

Moe en vol emoties komen we na veel files aan in Lagos. Tessy heeft gelukkig wel in de auto liggen slapen. We overnachten bij Aries Suites. Nadat we diverse kamers gezien hebben kiezen we een kamer uit en willen zo snel mogelijk gaan slapen omdat we morgenvroeg om 5 uur al weer opgehaald worden. Nadat de wc en het bed gemaakt zijn, kunnen we eindelijk gaan slapen. Het is dan al rond 0.00 uur. Dat wordt een korte en onrustige nacht want morgen is het een hele spannende dag.

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

2 Reacties

  1. Marij:
    9 januari 2016
    Bij het lezen van Musti schiet het me iedere keer vol en zit ik te huilen ik vind het zo erg voor jullie omdat ik Musti niet in leven heb kunnen houden voor jullie ,maar ik mocht het beestje niet laten lijden het was zo ziek .ik ben blij dat jullie in goed overleg met de arts die beslissing hebt genomen ook al doet het pijn heel veel sterkte nog met Musti x x x Marij en Pap
  2. Nathalie:
    10 januari 2016
    Wat een rollercoaster van emoties moet dat zijn geweest. Inderdaad liggen vreugde en verdriet dicht bij elkaar. Jammer dat jullie Musti niet meer aan Tessy hebben kunnen laten zien, Must is altijd heel belangrijk voor jullie geweest. Hij heeft bij jullie een goed leven gehad!