Tessy in de drager

Vanochtend staat er een cadeautje voor de deur… en klein kinderpotje. Even navraag gedaan bij de nanny, ja Tessy gaat ’s ochtends en ’s avonds na het eten op het potje. Oké, dat gaan we proberen. Tessy, weet jij wat dit is? Ja, knikt ze. Dat gaan we morgen uittesten.

Vandaag gaan we alleen (te voet) naar de supermarkt. Richard is al wel alleen op pad geweest om eten te halen maar Mirian en Tessy zijn nog niet buiten de poort geweest. Hoogste tijd dus om het Afrikaanse leven op straat te ervaren. Tessy wordt voor de eerste keer in de drager gehesen. Eens kijken hoe het haar bevalt. Tessy vind het allemaal prima en hangt lekker tegen de buik van papa aan. We lopen de rode poort door en gaan op pad. Er gebeurd heel wat op straat. Er wordt gekookt en veel gehandeld. De gekste dingen worden op straat aangeboden, we kijken onze ogen uit. Maar we moeten ook zelf uitkijken. Er was ons al verteld dat we geen buggy hoefden mee te nemen omdat de stoepen niet je van het zijn. Goed uitkijken waar je loopt dus en dat je geen enkel omzwikt. We zigzaggen tussen de mensen door, ontwijken plassen water (of wat het al niet mag zijn), stoepje op en hoge stoep af, overal zitten kuilen, trottoir tegels liggen scheef of ontbreken. Dat betekent ook dat je soms op de weg loopt. Dit is ook niet geheel zonder gevaar want je wordt voor dat je weet ondersteboven gereden. Voor Nederlandse begrippen is het een klein stukje, maar de wandeling naar supermarkt Goodies is toch nog een hele wandeling in deze temperaturen. Het zweet staat overal, en even douchen heeft geen nut, want na het douchen is het binnen een paar tellen weer terug. Op straat heeft Richard veel bekijks met Tessy. Hier in Nigeria is het de gewoonte dat de vrouw voor het kind zorgt en ook draagt (op de rug). Dus een grote blanke man met een klein donker schattig meisje op de buik, trekt veel bekijks. Eerst eens even kijken maar al gauw volgt er een good morning en wordt er gezwaaid. Van één man krijgt Richard zelfs een compliment: That’s the way! I like your style! Mirian loopt er met een grote luiertas achteraan. Ook dat is niet gewoon want de meeste vrouwen dragen hier van alles op hoofd (we hebben ook al hele trays met eieren voorbij zien komen). Mirian voelt zich deze dag niet echt geweldig. De airco op de kamer staat te koud en kan helaas niet anders ingesteld worden dus keelpijn en een watterig hoofd met als gevolg dat Mirian een beetje bevangen in de supermarkt aan komt. In de supermarkt is het heerlijk koel. Een winkelwagentje wordt voor Mirian gepakt en iedereen staart ons heel vriendelijk aan. Het is nog een beetje uitvogelen wat Tessy lust, het blijkt dat de kinderen hier 2x per dag warm eten krijgen. Op aangeven van de nanny’s kopen we ook een blikje tonijn, blikje bonen en indo mie (noodles). Ook zien we dat ze hier knijpfruit hebben zonder toevoegingen, eens kijken of Tessy dit ook lust, want het is altijd handig om iets bij te hebben want je weet hier nooit wat de dag brengt. Als Mirian wat ligt te rusten ’s middags is er beneden van alles gaande. De familie die in het guesthouse logeert en een week voor ons is aangekomen in Lagos is even op bezoek. We hebben heel gezellig gekletst en morgen eten we samen. Mirian ontdekt een klein wondje boven op haar voet. Gestoken door een mug? Het jeukt wel en de voet wordt dikker en dikker. Toch maar wat Betadinezalf erop. Na het eten slaat de reizigersziekte toe en trekt het  laatste restje energie letterlijk bij Mirian weg. Mirian kruipt vroeg onder wol en Richard gaat nog een kopje jasmijnthee voor Mirian halen (ja…. theezakjes zaten ook de koffer). De tip die hij krijgt: wat het beste helpt is Pawpaw. Morgen zal het voor Mirian bij het ontbijt klaar staan….